Volg Hubert Rubbens op de "Caminho Português" route - deel 3

“My way": Met het liedje van Frank Sinatra in mijn oren, wandel ik eindelijk weer via Camino Centraal. In de dorpen Arcos, Barcelos (gekend van legende van de vliegende haan, Galos de Barcelos), Balugães, Ponte de Lima, Freguesia de labruja en Rubiaes volg ik hoofdzakelijk de Romeinse Heirweg en de Middeleeuwse pelgrimsroute tot Tui aan de Spaanse grens. Vroeger hadden Pelgrims geen contact met de buitenwereld en dit is juist wat ik van plan was! “ I do it my way",  gewoon doormarcheren en geen rekening  houden of je in een groene, oranje of rode zone bent. Op mijn geïsoleerde weggetjes ontmoet ik spijtig genoeg bijna niemand en worden de sanitaire regels tot in de kleinste dorpen zonder morren opgevolgd.

Nu het is niet altijd evident om je weg te vinden. Zo belandde ik zelf in een maisveld. De boer kon er hartelijk mee lachen en ik dacht dat ik nog 18 jaar was ergens te velde tijdens mijn opleiding marine infanterie. Gelukkig kom ik regelmatig een rivier tegen en kan ik wat afkoelen. Daarnaast ook super trotse en vriendelijke Portugezen die zich telkens afvragen waarom je dit allemaal doet. Raar maar waar, als je de zondag tussen de valleien loopt, hoor je opeens mensen zingen. Hm teveel “super bock” of de engel Gabriel die een boodschap wil overbrengen. Neen gewoon de priester die met geluidsversterking de mis voordraagt op het kerkplein wegens Covid19. Nu gelovig of niet het doet toch iets met je innerlijke. Op naar Valenca waar ik de Mino rivier moet oversteken, tevens ook de grens. Laat ons hopen dat ik de grens mag oversteken, nu dat onze virologen beslisten dat Spanje rood kleurt. Ik ga tijdens mijn laatste kilometers in Portugal alvast een aantal schietgebedjes doen of een wens-steen neerleggen bij de talrijke kapelletjes en bakens voor de Pelgrims. Wie weet zal het helpen.  Keep you informed.”