Je verlaat Oostende met een bagage vol berichtjes, aanmoedigingen en steun en ik kan je verzekeren het doet deugt. Mensen leven met je mee, maar zo evident is het allemaal niet. Na wat startproblemen, rode zones rond Lissabon en vluchten die aangepast werden, marcheer ik via Atlantische weg richting Porto! Na 70 kilometer in twee dagen, begin ik op dreef te komen en dat is niet moeilijk voor mij als zonneklopper en 31 graden op mijn gezicht, de max. De bedoeling is om binnen de week de Spaanse grens te bereiken met dagelijks een mars van 35 kilometer. De eerste 10 dagen worden de moeilijkste, nadien zal de cadans wat lager liggen met dagelijks 25 tot 30 kilometer.
Maar waarom doet een mens dit! Overtuigingen, geloof, op zoek naar zichzelf? Ik weet het niet, maar wat ik weet na meer dan 9 maanden voorbereiding en 4600 kilometer, is hoe je je levensloop ziet passeren tijdens die duizenden kilometers, de slechte, maar ook de goede momenten, super mensen die je leerde kennen en deze die je leven moeilijk maakten uit jaloezie.