Volg Hubert Rubbens op de "Caminho Português" route - deel 5

Na Caldas de Reis zet ik mijn weg verder langs de via Romana XIX naar Padrón.  Zoals destijds het lichaam van Saint-Jacques vervoerd werd in een boot met aan het stuur een engel met een ster als waypoint! Mooi die sprookjes toch! Padrón heeft als belangrijkste schat het origineel steen waar het schip aanmeerde met het lijk van Saint-Jacques. Sindsdien werd het gebruikt als altaar door zijn discipels. Het steen heet Neptunus refererend naar de Koning van de zee, dus ik blijf in mijn habitat de zee en boten en ja natuurlijk hier en daar een Heilige. Naast het fantastisch verhaal van onze vriend Jacques heeft Padrón nog een bekende persoon, namelijk de dichter Rosalie de Castor. Zij lag aan de basis van de bewustwording van het Gallische volk en was een uitzonderlijke vrouw! Trouwens het is meer de moeite om haar gedichtenbundels te lezen.

Eenmaal de verkenning uitgevoerd, vertrek ik in de richting van Santiago de Compostela die de apotheose moet worden van mijn tochtje. Na bijna 700.000 stappen, 34 liter zweet, 2 muggen sprays, 1 fles factor 30, 0 bleinen en ……pintjes, bereik ik mijn doel, Santiago de Compostela ! Het historisch centrum is prachtig, de kathedraal is indrukwekkend met talrijke Pelgrims van over de hele wereld. Iedereen houdt zich weliswaar aan de Covid maatregelen, maar het uitzonderlijke is het weg en weer duwen van een enorme wierook houder als erkentelijkheid tegenover alle pelgrims aanwezig in de kathedraal. Spijtig genoeg ga ik dit missen wegens de verbouwingen in de Kathedraal. Maar niet getreurd, ik hoorde de klok van de vespers, en ja in de kerk van Sint Nicolas van Bari, mijn collega (knipoog naar mijn jaarlijks optreden met zwarte piet) kon genieten van 40 zingende nonnekes, alle respect voor hun devotie.

Ik stel me nog de vraag: 'hoe ben ik er geraakt?' Voor mezelf een mijlpaal in mijn leven met in mijn bagage een super ervaring en bovenop steun aan een prachtig initiatief, VZW Lichtbaken. Mensen in armoede die dankzij de inzet van Pierre en zijn echtgenote kunnen genieten van een warme maaltijd. Het spijtige is dat armoede relatief is. Zonder dat je het weet drijf je weg in de armoede. Ik en mijn broers kunnen het weten, want als kind werden al onze herinneringen, speelgoed, meubels drie keer verkocht door onmenselijke deurwaarders. Misschien de schuld van onze ouders, maar wat was de meerwaarde om een boek van Koning Babar of Kuifjes te verkopen. Gelukkig hadden wij een vangnet, prachtige grootouders Nonno en Nonina en Tante Gina en Tonton. Dankzij hen kregen wij een kans en door onze doortastend gedrag bereikten wij ons doel: gelukkig zijn, een prachtige familie en toffe job. Dit is het mooiste voorbeeld dat het anders kan. Niettemin het is niet evident voor iedereen. De meter staat op 15200 euro of 7600 maaltijden dankzij jullie allen. Een mooi resultaat dat eind van de maand geschonken wordt aan de vzw Lichtbaken, maar je kan nog altijd doneren tot 30 september!!! Storten kan via Warm Oostende, op hun FB pagina vindt je alle modaliteiten.

Gezien Spanje volgens België een rode zone is, verlaat ik al de dag nadien Compostela met de snelbus naar Porto. Daar marcheer ik nog een stuk van de Atlantische weg af namelijk van Aveiro, het Venetië van Portugal richting Porto. Zo zal ik mijn doelstelling van 680 km bereiken, maar ik wil vooral de kapel “Capela do Senhor da Pedra-Miramar zien. Een kapel gebouwd in de Atlantische Oceaan moet toch de moeite waard zijn om een ommetje te maken. Keep you informed!